Sitting on top of the world (trekking)

Tsurphu-Dorje Ling nonnenklooster
Op de ochtend dat we zouden gaan trekken hoorden we dat er een marmottengriep heerst tussen Ganden en Samye en dat het gevaarlijk is om in die regio te gaan trekken. Dat er marmottengriep heerste had ik een week eerder ook al gehoord, maar waarom weet de agency dat niet en ik wel? Ik was ervan uit gegaan dat de marmotten ondertussen genezen waren, anders hadden ze het toch wel verteld? We kregen een alternatief aanbod en hebben dat geaccepteerd. Voor mij maakte het niet veel uit, want ik wilde gaan trekken en waar maakte mij niet zoveel uit. Achteraf was dit veel beter, want veel schoner en mooier.
Onderweg naar Tsurphu kloosterkwamen we langs molens waar ze barley (sorry, ik weet de Nederlandse vertaling niet) aan het branden waren. Daarna wordt het gezeefd met behulp van de wind en in grote zakken verzameld. De barley wordt gebruikt voor het nationale gerecht tsampa.
Tsurpu klooster was het klooster van de Karmapa. We kwamen aan precies op het ogenblik dat er een processie begon. De monniken liepn achter elkaar in een rij naar de rivier, ondertussen muziek makend. Maar verwacht geen harmonie in Tibet. Bij de rivier aangekomen werden er verschillende dingen de rivier in gegooid, waaronder tsampa en een mandala. De reden van de ceremonie is een storm op te roepen. Dit is gelukt.
We hebben valk voorbij het klooster de tenten opgezet. De tent die ik had bleek een onderdeel te missen, maar gelukkig hadden we een erg innovatieve kok die het probleem oploste. Na het eten (pasta, erg geschikt tegen hoogteziekte) zijn we naar een sky burial plaats (lucht begravenis) gelopen. (Hogere geestelijken worden gewoonlijk in een chorten begraven, maar de rest van de bevolking krijgt een sky burial. Dit houdt in dat na een aantal dagen van gebeden de extremiteiten, d.w.z. armen en benen, van de romp afgehakt worden en achtergelaten om door de dieren te worden opgegeten. Aangezien de geest het lichaam verlaten heeft, wordt dit door de Tibettanen niet als afschuwelijk beschouwd, maar als natuurlijke maniet van de biologische cirkel.)
De volgende ochtend hoefden we maar 3 uur te trekken. Daarom besloten we 's ochtends eerst naar Karmapa's meditatie grot te lopen. Onderweg kwamen we langs een grot waar 14 monniken in een grot aan het mediteren waren. Ze zijn nu ongeveer 2 jaar bezig, zonder een mens te zien (behalve de kok). In totaal moeten ze 3 jaar, 3 maanden en 3 dagen mediteren. Daarna hebben ze een hogere rang verkregen. Tijdens deze tijd kunnen ze ook leviteren (loskomen van de grond), maar niemand is hier getuige van. Volgend jaar september zijn ze klaar.
In de grot van Karmapa zat een vrouw te bidden. Ze was daar sinds haar tienerjaren en is nu 64 jaar oud. Ondertussen heeft ze de grot nooit verlaten. Ongelofelijk nietwaar?
Voor de trek hadden we 6 yaks die onze spullen droegen en twee yakdrijvers. Verder hadden we een gids en kok. Wat een luxe he?Ik was steeds de laatste tijdens de trek, wat ik wijdt aan het niet gewend zijn aan bergen. Maar het kan ook zijn dat het komt door het lage zuurstofgehalte op die hoogte. Ik kwam gewoon niet vooruit. Maar ik was niet moe, alleen maar steeds buiten adem. Na 3 uur gelopen te hebben, bereikten we een hoogte van ongeveer 4500 meter. Er wordt aangeraden om lager te slapen dan het hoogste punt dat je die dag bereikt hebt. Dus wat deden wij? Wij kampeerden op het hoogste punt dat we die dag bereikt hadden. Het was er ongelofelijk mooi en er waren veel marmotten. Waarschijnlijk zonder de griep.
Toen ik in mijn tent lag te lezen met de "deur" open, kwamen er twee jongens in de voortent zitten. Hoewel ik doorging met lezen, bleven zij naar mij kijken. Wij kampeerden overigens vlak bij de winterhuizen van de nomaden. 's Zomers gaan de mannen en vrouwen met de yaks nog verder omhoog. De ouderen en kinderen blijven in de winterhuizen.
Op de derde dag regende het de meeste tijd. Het landschap is fantastisch, voornamelijk steppe. We passeerden de hoogste pas, Lasar-La (La betekent pas) en veel riviertjes. Tijdens een van die oversteken gleed ik uit. Maar het ergste was dat toen we bij de kampeerplaats aankwamen ook onze slaapmatten, slaapzakken en bagage nat bleek te zijn. En toen we onzen gids daarnaar vroegen, zei hij doodleuk: "natuurlijk".
Op de vierde en laatste dag kwamen we na een paar uur lopen bij een rivier aan die we niet zonder droge voeten konden oversteken. Maar het toeval wilde dat er precies op dat moment een nomade op een paard aan kwam rijden. Onze gids onderhandelde een beetje en we mochten voor 20 yuan in totaal op de rug van het paard oversteken. Maar toen alleen Don en de gids nog aan de beurt moesten komen, kwam er een man aan die de prijs opdreef naar 30 yuan. Dat gebeurt wel vaker in Tibet.
Toen we het nonnenklooster Dorje Ling zagen liggen, hebben we daar wel een uur van het uitzicht zitten genieten. Helaas mochten we het klooster niet binnen, maar de kok bood ons wel thee aan. Daarna reden we met de landcruiser naar het klooster Yangpachen. Weer hadden we geluk, want de monniken waren aan het oefenen voor een ceremonie. Ze voerden een dans uit, en zoals te verwachten ging het niet tegelijk. Na het klooster gezien te hebben en voordat we in de landcruiser terug naar Lhasa reden, wilde ik nog even naar het toilet. Niet alleen was dit het toilet met het beste uitzicht wat ik ooit gezien heb(jammer dat je als vrouw moet hurken om te plassen), maar ook het toilet met de minste privacy. Ik werd door drie kinderen geobserveerd alsof ze nog nooit eerder iemand hadden zien plassen.
Terug in Lhasa na een erg trage terugtocht waren alle low budget hotels vol. Gelukkig vonden we nog een hotel die net geopend is. Ze vroegen in de eerste instantie 180 yuan, maar we kregen de prijs naar beneden naar 160 yuan. Maar dit weekend gaan de prijzen omhoog vanwege de trein. Ik hoorde overigens vandaag dat de Potala na 1 augustus 300 yuan wordt in plaats van 100, wat ik al veel vindt. Ik vraag me af of de Chinezen doorhebben dat geen enkele westerling dat gaat betalen.
Nog een ding. Hebben jullie wel eens mensen meegemaakt die gingen trekken en een paraplu meenamen? Of koffers? Ik wel!