Toiletten en kapper

Vandaag ben ik naar de kapper geweest. Dat moet toch af en toe als je een jaar weg blijft. Ik had aan Dolma, de serveerster uit de Tashi gevraagd of ze een goede kapper wist. Tegenover het restaurant van haar zus zit een kapsalon. Ze zei dat ik haar zus wel mocht vragen om me te helpen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik legde aan haar zus uit wat ik wilde (de dode punten eraf) en die legde het weer aan de kapster(s) uit. Maar eerst moest mijn haar gewassen. Vond ik dat in Turkije al een hele belevenis, hier gaat het nog primitiever. Ze vullen een container met heet en koud water. Aan de container zit een slang en dit geheel hangt boven de wasbak. Daar moet je voor gaan zitten en dan wassen ze je haar. Daarna werd ik geknipt. Dat was verder niet zo spectaculair. En al met al koste het me slechts 7 yuan (70 cent).

Gisteren had ik het over grenzen. Daarbij ben ik de toiletten vergeten te vermelden. Tibet staat bekend om zijn smerige toiletten en dat verbaast me niets. Als je geluk hebt kun je zitten. Maar dat is meer uitzondering dan regel. Zlefs in de Dunya, dat toch gerund wordt door Nederlanders en een Amerikaan heb je hangtoiletten. Maar je kunt er tenminste doortrekken en je handen met water en zeep wassen. De meeste toiletten zijn gaten in de grond. Dat wil zeggen betonnen gebouwen met daarin een gat. In Lhasa kun je meestal wel doorspoelen; de Potala is een van de uitzonderingen. Maar buiten Lhasa blijft alles liggen. En als je pech hebt, dan ligt er ook nog wel eens wat naast.
Sommige toiletten hebben een fantastisch uitzicht. Dan is het jammer dat je geen man bent.
En wanneer je bij de nomaden bent, dan hebben ze een gat in de grond gegraven waar ze niet alleen hun afval dumpen. De beste plaats is dan de vrije natuur.
Luiers kennen ze volgens mij ook niet. Alle kleine kinderen hebben een gat in hun broek, oftewel de naad is open. Volgens mij worden de broeken zo verkocht. En wanneer ze hun behoeften willen doen, dan worden ze opgetild, de naad valt open en waar ze ook zijn, ze mogen hun behoeften doen. Kun je nagaan wat er op de straten in Lhasa ligt...

Bij de Jokhang vandaag ontmoette ik een 15-jarig meisje dat Engels wilde spreken. Ze heeft me morgen bij haar thuis uitgenodigd. Eindelijk.....
En morgenavond misschien weer een salsaparty. Dus ik blijf nog minstens een dag in Lhasa.