Indiaas ziekenhuis

Ik ben vandaag naar het ziekenhuis geweest. Mijn beenwond blijft maar open, maar wat mij de meeste zorgen baarde was dat ik verdikkingen voelde op mijn been. Ik haalde mij allerlei enge dingen in het hoofd met als meest extreme dat de infectie zo ernstig werd dat mijn been afgezet moest worden. Natuurlijk besefte ik wel dat dit meer een nachtmerrie dan werkelijkheid is, maar toch. Van een vriendin hoorde ik dat er een ziekenhuis in Vashisht is. Ik was doodsbenauwd om er heen te gaan. Ik dacht: Wat gaan ze doen? Misschien gaan ze me open snijden omdat er een onderhuids abces zit. Maar ik realiseerde me ook dat de angst waarschijnlijk groter was dan de werkelijkheid erg zou zijn.
Bij het ziekenhuis aangekomen moest ik, net als in Tibet, eerst Rs 25 betalen om een dokter te zien. Na wat gegevens, naam, leeftijd, thuisland, enzovoort, ingevuld te hebben mocht ik in de wachtkamer plaatsnemen. Ik zat nog maar net toen mijn naam al opgeroepen werd. Een klein kamertje achter de balie en naast de wachtkamer werd gebruikt voor een eerste inventarisatie. Ik werd gewogen (ben afgevallen sinds ik op reis ben) en de bloeddruk werd gemeten (130/90 mmHg, verhoging onderdruk komt doordat je hier 2 km boven zeeniveau zit). Verder moest ik mijn probleem vertellen aan wat later de anaestesist bleek te zijn. Daarna mocht ik weer in de wachtkamer plaatsnemen. Na circa drie kwartier werd ik door de arts binnengeroepen. Hij vroeg me wat hij voor me kon doen en ik vertelde dat ik me nogal ongerust maakte over de infectie. Hij stelde me gerust en schreef me een ander antibioticum (amoxicycline), ibuprofen, ranitidine en een creme voor voor als ik ga reizen. Daarna moest ik naar de verbandkamer waar de wond schoongemaakt zou worden en ik een verband zou krijgen (ik had er zelf een pleister op geplakt). Ik wachtte netjes in de wachtkamer, terwijl er allerlei mensen naar binnen en buiten liepen. Af en toe ging iemand uit de wachtkamer naar binnen, nadat er iemand naar buiten was gekomen. Toen er iemand met een verband om zijn hand naar binnen ging voor een nieuw verband, kreeg ik in de gaten dat ik voor niets een uur had zitten wachten. Eindelijk werd ik geholpen. Ik had verwacht dat het wondbeslag dat er sinds vandaag op lijkt te zijn gekomen verwijderd zou worden. Maar de wond en omgeving werden slechts met jodium schoongemaakt. En daarna kreeg ik er een schoon verband op, dat na een kwartiertje lopen afzakte waarbij de wond niet meer bedekt was. En daar had ik een uur op zitten wachten.....