Ayurveda

Gisteren besloot ik te gaan wandelen. Vanuit mijn hotelkamer gaat er een pad naar beneden, "to the village" (naar het dorp). Ik wilde wel eens weten waar al die mensen wonen die ik altijd via het pad naar beneden zie gaan. Het was veel verder dan ik dacht. waarschijnlijk had ik een afslag gemist. Op een gegeven moment kwam ik in een dorp terecht, waar ik de weg kon vragen. Er werd me verteld dat als ik doorliep in Dharamsala uit zou komen. Maar ik kon ook de andere kant op, richting Bachsu. Mijn plan was om daar uit te komen. Na weer een heel eind gewandeld te hebben, soms zonder pad, en een rivier overgestoken te hebben (ik moest op blote voeten over, want er waren geen stapstenen op redelijke afstand) zag ik vier mannen bij een huis. Ze wenkten me te komen. Toen ik aankwam stelde een zichzelf voor als Ayurvedisch arts. Ik vertelde dat ik ook arts ben en we raakten aan de praat. Hij vertelde me dat hij door de regering daar geplaatst was voor drie maanden. Maar dat kan ook wel een paar jaar worden. Hij moet elke dag komen lopen naar zijn "kantoor". Vlak achter de berg zou een dorp liggen en dit is bedoeld om de arme mensen gratis medische zorg te geven. Het leek mij toe dat het een zeer afgelegen kantoor was. Toch had hij de dag ervoor 19 patienten gehad. Hij vroeg mij naar de gezondheidszorg in Nederland en vertelde dat de regering in India niet zo goed was. Hij liet mij ook alle medicijnen zien die hij gebruikt en waarvoor ze gebruikt worden. Hij heeft kasten vol. Of beter gezegd, een kast, een tafel en een hoek. Op zijn onderzoekstafel mist het bed. Hoewel hij verschillende keren een nieuwe onderzoekstafel aan de regering gevraagd heeft, krijgt hij deze (nog) niet. Hij gaf mij ook iets tegen de hoest, ondanks dat ik hem vertelde niet te hoesten.
Hij wilde weten hoelang ik hier nog zou blijven. Ik vertelde hem dat dat afhangt van de wond op mijn been. Hij vroeg mij ernaar te kijken en maakte het schoon. Hij gaf mij ook medicijnen. Toen ik hem wilde betalen, wilde hij hier niets van weten. We waren tenslotte "vrienden" en vrienden doen dit niet.

Hierna liep ik verder, want het zag ernaar uit dat het zou gaan regenen. Na weer een rivier overgestoken te hebben begon het op een gegeven moment inderdaad te regenen. Gelukkig had ik mijn regenjas meegenomen en kon ik schuilen. Maar aangezien de regen hier lang aan kan houden besloot ik toch verder te gaan toen de hagelstenen kleiner werden. Na een paar minuten kwam ik bij een paar werklui die aan het schuilen waren onder een afdak. Ik weer schuilen. Ik vroeg hen hoeveel verder McLoad Ganj nog was. Toen ze vertelden vijf minuten, besloot ik weer verder te gaan. De Indiase vijf minuten bleken er tien te zijn. En tot mijn verbazing kwam ik uit niet ver van mijn hotelkamer en favoriete hangplaatsen. Al met al had ik maar een uur of drie gewandeld.