Boottocht naar Luang Prabang

Gisteren de boottocht naar Luang Prabang geregeld. Bij het guesthouse cq restaurant waar ik dit geregeld heb, heb ik gelijk een baquette voor de lunch voor de volgende dag besteld want op de boot zou niet te verkrijgen zijn.
Om half negen moest ik me melden. Dus om acht uur kwam ik bepakt en bezakt voor het ontbijt aanzetten. Maar na het ontbijt duurde het nog een eeuwigheid voordat ik mijn lunchpakket kreeg en nog langer voordat we weggingen. Maar om half tien was het dan eindelijk zover. We moesten eerst allemaal ons paspoort afgeven en kregen hierin een pakketje geld gestopt voor de boot. We kregen ook een pakketje geld voor de volgende dag. Daarna werden we met tien man in een soort busje gestouwd die ons naar de boot bracht. Na ons paspoort met geld erin afgegeven te hebben mochten we de boot op. Maar deze moest eerst vol, zodat we pas om half twaalf vertrokken. Je zit op houten bankjes met weinig comfort. Maar de uitzichten zijn mooi. Onderweg kwamen we verschillende dorpen tegen. Verder vissers en kinderen die in het water spelen. Na een paar uur gingen we aanleggen. We zaten te speculeren wat er zou gebeuren. Er kwamen mensen naar beneden met manden met koekjes, chips en dergelijke erin. Zouden die ook mee moeten? Domme vraag, ze kwamen verkopen. En er zou niets te krijgen zijn op de boot…..
Na onderweg een enkeling te hebben opgepikt en een paar anderen te hebben afgezet, waren we om half zeven in Pang Beng waar we zouden overnachten. De bagage zou de boot afgedragen worden. Maar dit duurde langer dan verwacht. Ik hoorde dat het een grote chaos was bij de bagage. En net toen ik besloot om het dn toch maar zelf de rots op te dragen kwam daar een jongetje van een jaar of zeven met mijn rugzak aanzetten. Ik vond het nverschrikkelijk en wilde hem alweer overnemen, maar daar wilde hij niets van weten.
Toen we de boot opkwamen was er al iemand die ons een guesthouse verkocht had. Dus wij naar dat zogenaamd schone hotel. Zoals te verwachten was bleek het het vreselijkste hotel ooit. Bijna net zo erg als het hotel dat ik toen in India had. Ik had er 200 baht voor betaald, terwijl de andere kamers voor 80 baht werden aangeboden. De volgende ochtend hoorde ik dat een Engels stel bezoek van een rat had gehad.
De bootocht verliep vrijwel hetzelfde als de eerste dag. Behalve dat we steeds meer dorpjes zagen. Behalve vissers zagen we ook mensen in het water staan die iets stonden te zeven. Een paar uur voordat we in Luang Prabang aankwamen begon iedereen in zijn reisgids te bladeren voor een guesthouse. Gelukkig bleek het een beetje mee te vallen en had ik al vrij senl iets gevonden. Maar het is hier wel een stuk duurder dan ik gewend ben, dus deze keer geen eigen badkamer. En alles wordt hier in dollars berekent. Dan klinkt het gelijk zo duur in mijn oren.