Sa Pa

Met de Française had ik besloten om de trein te nemen naar Sa Pa en van daar verder te kijken of er mogelijkheden waren om verder te reizen naar Dien Bien Phu. Omdat we dezelfde avond wilden vertrekken, was er op het treinstation alleen harde zitstoelen beschikbaar. We besloten daarom bij een agency te boeken. Eerst wilden we alleen de trein boeken, maar besloten uiteindelijk om een toer te boeken waar de trekking al bij in zat. Een medewerker van het boekingsbureau begeleidde ons naar de trein. Toen we richting de trien liepen, zagen we coupé’s die zeer aangenaam aandeden. Het waren gewone bedden met gezellige schemerlampen die we zagen. Helaas was dit niet de trein waar wij in gingen. De medewerker van ons boekingsbureau bracht ons naar de coupé. Toen we de rugzakken net opgeborgen hadden, kwamen er meer mensen de coupé binnen en bleek dat we niet goed zaten. Dit terwijl we aan onze begeleider hadden gevraagd of we echt wel goed zaten, want op onze tickets konden we het nioet terug vinden. Gelukkig waren onze eigen bedden niet ver. Maar ons was verteld dat ze zachte bedden zouden hebben. Het bleek echter niet meer dan een houten ondergrond met een strandmat te zijn. Gelukkig voor mij had ik mijn yogamat nog, welke ik eronder heb gelegd. Ik sliep bovenaan en in Vietnam is deze ruimte nog krapper dan in India. Het was een heel gedoe om in en uit bed te klimmen. India staat bekend om zijn primitieve treinen, maar Vietnam is slechter.
De volgende ochtend kwamen we later aan dan de bedoeling was. We werden met een minibus naar Sa Pa gebracht. Maar doordat we zo laat waren, hadden we geen tijd meer voor de aan ons beloofde douche. Gelukkig mochten we nog wel ontbijten. Hierna begonnen we met de eerste dag van de trekking. Sa Pa is een Frans bergplaatsje gebouwd in 1922. In de omgeving zijn veel bergvolkeren van verschillende afkomst. Ze proberen allemaal een graantje mee te pikken door hun handwerk te verkopen. Dit tot op het irritante toe. Ze lopen hele stukken mee en blijven aandringen: “Buy from me”, “Maybe later”, “Maybe tomorrow”, enzovoorts. Het landschap is prachtig; bergen en rijstvelden. Aan het eind van de dag bleven we in het dorp waar we in een ‘homestay’ zouden overnachten. Zelfs hier waren we niet veilig voor de verkoopsters. Eentje was nog aanhoudender dan de rest. Toen we naar de rivier gingen volgde ze ons om daar te gaan handwerken. Toen we teruggingen volgde ze ons weer tot in de homestay aan toe. Ik probeerde de rollen een beetje om te draaien en ze leerde me hoe ik moest ‘borduren’. Maar veel aanleg heb ik hier (gelukkig) niet voor.
Onze gids hielp mee eten te koken. Dit was erg lekker. Volgens iedereen het lekkerste eten dat men in Vietnam gehad had. Voor mij hadden ze speciaal vegetarische gerechten klaar gemaakt. Het bestond uit drie groentegerechten, spring rolls, tofu en rijst. Ook moesten we verschillende keren toosten met de rijstewijn.
De trekking de volgende dag was weer erg mooi. Maar wel waren we erg vroeg terug in Sa Pa. ‘s Avonds zijn we met een hele groep buiten het hotel gaan eten. Iemand van onze groep wist een goed restaurant. En dat was niets teveel gezegd. Het was een echt Vietnamees restaurant met onder andere locale gerechten, ook vegetarische. En de eigenaar kwam steeds met de rpuimewijn aanzetten waarmee we moesten toosten. Ook wilde hij met iedereen schaken. Zoveel gastvrijheid heb ik nog nooit eerder meegemaakt in een restaurant. Voor het geval iemand in de buurt is, de naam is: Sa Pa Xanh restaurant.
De volgende dag hadden we nog een korte trek tegoed. Helaas regende het, maar dat mocht de pret niet drukken. ‘s Middags zijn we naar een restaurant gegaan waar ze heerlijke koffie en andere lekkernijen hebben.