Op zoek naar de salsa in Peru en Bolivia

Nog in Nederland heb ik op internet gezocht naar waar je kunt salsadansen in Peru en Bolivia. Alle steden van redelijke omvang, te weten Lima, Arequipa, Cusco en La Paz heb ik uitgezocht en iets gevonden. In Lima aangekomen, was ik echter te moe om te gaan dansen (locale tijd 11 uur 's avonds, Nederlandse tijd 5 uur 's nachts, dus dat begrijp je wel). De volgende dagen was er nergens salsa te bekennen.
De volgende optie was dus Arequipa. We waren met een paar mensen iets gaan drinken, waaronder Lucho, een vriend van Mic, onze senior reisleidster. Samen met Christene, die ook van salsa houdt, gingen we op zoek naar de club. Lucho had uitgelegd hoe we moesten lopen, maar we konden de club, die in dezelfde straat moest zijn als de bar waar we iets hadden gedronken, niet vinden. Dus toch maar even de bocht om. Nog steeds niets, dus hebben we het gevraagd. Volgens de uitleg moesten we weer terug en zou het daar moeten zijn. Nog steeds konden we niets vinden, dus nog maar een keer gevraagd. We kregen te horen dat de club een andere naam had en geen salsa meer draaide. Christene en ik keerden dus maar terug naar de bar. Maar Lucho wilde ons niet geloven (is dat het macho gedrag van de Latino's?) en ging met ons mee naar de club. Omdat er geen salsa muziek gedraaid werd, moest hij ons nu wel geloven.
Derde optie: Cusco. Daar moest salsa te vinden zijn. De eerste avond gingen Christene en een paar anderen dansen, maar ik voelde mij niet fit genoeg. De volgende dag zou ik immers in het ziekenhuis opgenomen worden. In ieder geval was er wel salsa, want Christene vertelde salsa gedanst te hebben.
Na terugkeer van de trekking gingen we met een aantal mensen iets drinken in de Ierse pub. Daarna gingen we naar de tent waar salsa gedraaid zou worden. Maar omdat het ondertussen al na twaalven was, draaiden ze allerlei andere muziek, waar ik persoonlijk weinig mee heb (voor mij klinkt het allemaal als een vorm van House). Om een uur of twee besloot ik naar het hotel terug te keren. Hoorde ik de volgende dag dat ze daarna wel salsa draaiden.
Maar niet getreurd, er was nog een avond in Cusco en deze keer zou ik er op tijd heen gaan, oftewel tussen 22 en 24 uur. In een winkeltje in de straat van ons hotel, vertelde de verkoopster dat het al om 20 uur zou beginnen. Het leek me vroeg, maar ik wilde niet weer miskleumen en ging er om kwart over acht heen, maar kon de disco niet meer vinden. Dus maar weer gevraagd, tot iemand me wist te vertellen dat de disco nog dicht was en pas om half 10 open ging. Om de tijd te doden ben ik maar ergens koffie gaan drinken. Kon ik gelijk wat eten meenemen voor de lunch van de volgende dag, want er was me verteld dat de specialiteit in dat dorpje een soort stoofpot van schapevlees was en er niets vegetarisch te verkijgen was. Toen ik even na tienen besloot naar de salsaclub te gaan, kwam ik Christene en Liz tegen, die me vertelden dat de club nog steeds potdicht was. Omdat we de volgende dag vroeg op moesten, gaf ik het maar op.
Laatste optie: La Paz in Bolivia. De eerste avond hier was oudjaarsavond en angezien dat in Bolivia een familie aangelegenheid is, organiseerde het hotel ons eigen feestje, waarover later meer.
De tweede avond zou De salsa avond in La Paz zijn, volgens het meisje dat hier in het hotel bij de receptie werkt. Concho heet de club en ze geven salsales met daarna vrijdansen. Maar aangezien ik me wat minnetjes voelde, heb ik de dinsdagavond niet eens moeite gedaan om uit te zoeken wat er te doen was. De woensdagavond, hoewel nog steeds niet helemaal op sterkte, wilde ik toch een poging wagen. Maar de receptioniste wist me te vertellen dat de club die ik op het internet gevonden had, al een jaar geleden zijn deuren gesloten had. Dan maar de donderdagavond. Er zou een club zijn op ongeveer 20 minuten loopafstand naar beneden. Maar morgen vlieg ik terug en het gaat een alnge dag worden. Dus eigenlijk wilde ik het niet te laat maken. Op de terugweg van het vegetarische restaurant waar ik gegeten heb (met weer teveel kaas in het eten; het is niet te geloven maar deze kaaskop wordt de kaas hier zat), kwam ik langs Sol y Luna, een bar-restaurant van een Nederlander. In het vegetarische restaurant had ik op een flyer gezien dat ze ook salsa avonden hebben. Een goed alternatief voor de andere club, dus ik om de hoek van deur vragen of ze vanavond toevallig salsa hebben. En dat was het geval volgens de bartender. Ik naar binnen en een koffie bestald. In een Nederlandse bar verwacht ik dat deze goed is, maar het was helaas oploskoffie. De muziek was echter wel salsamuziek. Na ongeveer een kwartier ging de tweekoppige band spelen. Ze waren echt hartstikke goed, maar het was geen (dansbare) salsamuziek. Tijdens de pauze besloot ik dan ook maar om het salsadansen deze vakantie op te geven en terug naar het hotel te gaan. En in plaats van te gaan slapen, omdat het morgen en overmorgen een lange dag gaat worden, was ik geinspireerd om dit stuk te schrijven.
Hasta pronto.
P.S. Overigens heb ik wel gedanst op een plek waar je het het minste verwacht, namelijk midden in de woestijn.