Lima
Door: Bernadette, wie anders
Blijf op de hoogte en volg Bernadette
11 December 2012 | Peru, Lima
Het is alweer vijfenhalf jaar geleden dat ik op deze site een weblog schreef, ik ben benieuwd wie van de mensen die het toen volgden, dit nu gaan lezen.
Voordat ik vertrok sneewde het en het was me niet gelukt om iemand te vinden die me kon wegbrengen. Wel had een vriendin uitgezocht dat ik met een taxi naar het Centraal station kon en vandaar met de trein. Maar gezien de weersomstandigheden en de NS kennende, had ik geen zin om het erop te wagen met het risico niet op tijd op Schiphol te zijn, en dus heb ik op het laatste moment een Schipholtaxi besteld. Ook heb ik op het laatste moment nog een hostel geregeld, zodat ik dat niet hoefde te doen bij aankomst, wetende dat ik moe zou zijn, en een taxi naar het hostel. Toen ik op Schiphol een broodje zat te eten, kwam er een vrouw bij zitten die ook naar Peru bleek te gaan. Zij ging met Koning Aap reizen en vroeg of ik ook in de groep zat. Niet dus. We hebben zitten kletsen totdat we het vliegtuig in konden en sprake af in Madrid elkaar op te zoeken, zodat we samen konden overstappen. Zo gezegd, zo gedaan.
Vanaf Madrid zat ik naar een vrouw uit Arequipa, een plaats in Peru waar ik later nog heen zal gaan. Dat betekende dat ik mijn Spaans kon oefenen, want zij sprak geen Engels. Wel Italiaans overigens, want ze woont in Rome. Hoewel ik dacht dat mijn Spaans slecht was, kon ik toch een gesprek met haar voeren en merkte ik dat het Spaans weer steeds meer terug kwam.
We kwamen anderhalf uur te laat in Lima aan, doordat het vleigtuig kapot was en we een ander vliegtuig moesten nemen. In Lima duurde het weer ruim een uur voordat ik mijn rugzak had. Bij het naar buiten lopen, stonden daar mensen te wachten op groepen en dergelijke. Ik zei dat er een taxi op mij wachtte en een behulpzame Peruaan liep met me mee verder naar buiten. Maar daar zag ik nog steeds niemand met een bord met mijn naam erop. Gelukkig had ik het adres en telefoonnummer van het hostel op een briefje geschreven. De behulpzame Peruaan ging bellen en precies op dat moment kwam de taxichauffeur er aan met een bord waarop in koeiletters mijn naam gescreven stond. Onderweg naar het hostel heb ik weer mijn Spaans met hem kunnen oefenen. Heerlijk van die mensen die geen Engels spreken als je Spaans wilt oefenen. Anders is het zo verleidelijk om maar Engels te gaan spreken.
In het hostel aangekomen, werd ik na het inschrijven naar mijn kamer gebracht. Het lijkt wel een grote kast. Het is heel simpel, er staat een bed waar een Peruaan op zal moeten springen, zo hoog is het, een bijzettafel met een lamp erop naast het bed, een tafeltje waar je spullen op kwijt kunt, een krukje en drie haken aan de muur. Het raam zit zo hoog dat je zelfs op het bed staande niet naar buiten kunt kijken. Maar voor Peruaanse begrippen is het schoon en dat ik het belangrijkste. Later zal ik erachterkomen dat ik beter in de slaapzaalhad kunnen gaan slapen, maar dan heb ik geen zin meer om te verhuizen. En hoewel ik supermoe ben (in Nederland is het op het moment dat ik ga slapen 5 uur in de ochtend, in Peru 11 uur s avonds) en het een goed bed is, slaap ik door het tijdsverschil heel slecht de eerste avond. Ik ben dan ook al voor zevenen op. In de „eetzaal“ kom ik een meisje uit Zwitserland tegen die 4 maanden als vrijwilleger Engelse les heeft gegeven. We raken aan de praat en besluiten om samen naar het strand te gaan om daar te gaan lopen. Helaas is het niet warm en zonnig genoeg om er te gaan liggen. Tot de dag van vandaag heb ik nog geen zon gezien. Later ga ik ng wat alleen lopen in de wijk Miraflores waar het hostel gevestigd is. Het staat bekend als een goed en veilige buurt waar veel toeristen zijn en dientengevolge uiteraard ook veel restaurants en dergelijke. Maar ik moet zeggen dat ik er niet veel aan vind. Daarom had ik besloten vandaag naar het oude centrum te gaan. Toen ik in Plaza Mayor op een bankje ging zitten, vroeg de man naast mij of ik Engels sprak.hij wilde Engels oefenen, maar we spraken meer Spaans. Hij vertelde dat hij uit Cusco komt en zijn moedertaal Quechua is. Ik had een reisgids naast me liggen over Peru en hij vroeg of hij erin mocht kijken. In het boek staat een plaatje van Cusco met de deur van het huis van zijn tante vertelde hij mij. Ook staan er een paar foto’s in van meisjes in klederdracht en dan zei hij dat het zijn zus was. Na een tijdje had ik zin om verder te gaan en we namen afscheid.
Ook het centrum is natuurlijk een stad met veel mooie gebouwen, maar pas toen ik in een buurt kwam met veel winkeltjes, en dan bedoel ik niet de winkels die je overal ziet, en waar de straten vol waren met Peruanen, begon ik te voelen dat ik echt in Peru ben en niet zomaar in een grote stad.
Eigenlijk had ik vandaag naar Pachacamac, een ruine van het orakel (23 kilometer ten zuiden van Lima) gewild, maar daar moet je een hele dag voor uittrekken en omdat ik problemen had met het opnemen van geld, wilde ik dat eerste regelen. Thuis had ik mijn bankkaart geactiveerd voor Peru, dacht ik. Toen ik met de bank belde, bleek ik hem voor Midden Amerika geactiveerd te hebben. Gelukkig is het nu opgelost en heb ik vandaag geld kunnen pinnen.
Voordat ik vertrok sneewde het en het was me niet gelukt om iemand te vinden die me kon wegbrengen. Wel had een vriendin uitgezocht dat ik met een taxi naar het Centraal station kon en vandaar met de trein. Maar gezien de weersomstandigheden en de NS kennende, had ik geen zin om het erop te wagen met het risico niet op tijd op Schiphol te zijn, en dus heb ik op het laatste moment een Schipholtaxi besteld. Ook heb ik op het laatste moment nog een hostel geregeld, zodat ik dat niet hoefde te doen bij aankomst, wetende dat ik moe zou zijn, en een taxi naar het hostel. Toen ik op Schiphol een broodje zat te eten, kwam er een vrouw bij zitten die ook naar Peru bleek te gaan. Zij ging met Koning Aap reizen en vroeg of ik ook in de groep zat. Niet dus. We hebben zitten kletsen totdat we het vliegtuig in konden en sprake af in Madrid elkaar op te zoeken, zodat we samen konden overstappen. Zo gezegd, zo gedaan.
Vanaf Madrid zat ik naar een vrouw uit Arequipa, een plaats in Peru waar ik later nog heen zal gaan. Dat betekende dat ik mijn Spaans kon oefenen, want zij sprak geen Engels. Wel Italiaans overigens, want ze woont in Rome. Hoewel ik dacht dat mijn Spaans slecht was, kon ik toch een gesprek met haar voeren en merkte ik dat het Spaans weer steeds meer terug kwam.
We kwamen anderhalf uur te laat in Lima aan, doordat het vleigtuig kapot was en we een ander vliegtuig moesten nemen. In Lima duurde het weer ruim een uur voordat ik mijn rugzak had. Bij het naar buiten lopen, stonden daar mensen te wachten op groepen en dergelijke. Ik zei dat er een taxi op mij wachtte en een behulpzame Peruaan liep met me mee verder naar buiten. Maar daar zag ik nog steeds niemand met een bord met mijn naam erop. Gelukkig had ik het adres en telefoonnummer van het hostel op een briefje geschreven. De behulpzame Peruaan ging bellen en precies op dat moment kwam de taxichauffeur er aan met een bord waarop in koeiletters mijn naam gescreven stond. Onderweg naar het hostel heb ik weer mijn Spaans met hem kunnen oefenen. Heerlijk van die mensen die geen Engels spreken als je Spaans wilt oefenen. Anders is het zo verleidelijk om maar Engels te gaan spreken.
In het hostel aangekomen, werd ik na het inschrijven naar mijn kamer gebracht. Het lijkt wel een grote kast. Het is heel simpel, er staat een bed waar een Peruaan op zal moeten springen, zo hoog is het, een bijzettafel met een lamp erop naast het bed, een tafeltje waar je spullen op kwijt kunt, een krukje en drie haken aan de muur. Het raam zit zo hoog dat je zelfs op het bed staande niet naar buiten kunt kijken. Maar voor Peruaanse begrippen is het schoon en dat ik het belangrijkste. Later zal ik erachterkomen dat ik beter in de slaapzaalhad kunnen gaan slapen, maar dan heb ik geen zin meer om te verhuizen. En hoewel ik supermoe ben (in Nederland is het op het moment dat ik ga slapen 5 uur in de ochtend, in Peru 11 uur s avonds) en het een goed bed is, slaap ik door het tijdsverschil heel slecht de eerste avond. Ik ben dan ook al voor zevenen op. In de „eetzaal“ kom ik een meisje uit Zwitserland tegen die 4 maanden als vrijwilleger Engelse les heeft gegeven. We raken aan de praat en besluiten om samen naar het strand te gaan om daar te gaan lopen. Helaas is het niet warm en zonnig genoeg om er te gaan liggen. Tot de dag van vandaag heb ik nog geen zon gezien. Later ga ik ng wat alleen lopen in de wijk Miraflores waar het hostel gevestigd is. Het staat bekend als een goed en veilige buurt waar veel toeristen zijn en dientengevolge uiteraard ook veel restaurants en dergelijke. Maar ik moet zeggen dat ik er niet veel aan vind. Daarom had ik besloten vandaag naar het oude centrum te gaan. Toen ik in Plaza Mayor op een bankje ging zitten, vroeg de man naast mij of ik Engels sprak.hij wilde Engels oefenen, maar we spraken meer Spaans. Hij vertelde dat hij uit Cusco komt en zijn moedertaal Quechua is. Ik had een reisgids naast me liggen over Peru en hij vroeg of hij erin mocht kijken. In het boek staat een plaatje van Cusco met de deur van het huis van zijn tante vertelde hij mij. Ook staan er een paar foto’s in van meisjes in klederdracht en dan zei hij dat het zijn zus was. Na een tijdje had ik zin om verder te gaan en we namen afscheid.
Ook het centrum is natuurlijk een stad met veel mooie gebouwen, maar pas toen ik in een buurt kwam met veel winkeltjes, en dan bedoel ik niet de winkels die je overal ziet, en waar de straten vol waren met Peruanen, begon ik te voelen dat ik echt in Peru ben en niet zomaar in een grote stad.
Eigenlijk had ik vandaag naar Pachacamac, een ruine van het orakel (23 kilometer ten zuiden van Lima) gewild, maar daar moet je een hele dag voor uittrekken en omdat ik problemen had met het opnemen van geld, wilde ik dat eerste regelen. Thuis had ik mijn bankkaart geactiveerd voor Peru, dacht ik. Toen ik met de bank belde, bleek ik hem voor Midden Amerika geactiveerd te hebben. Gelukkig is het nu opgelost en heb ik vandaag geld kunnen pinnen.
-
11 December 2012 - 02:23
Santi :
Hi Bernadette,
Wat leuk dat je nu op reis bent. Hoelang ga je reizen?
Ik zag dat je mij had gebeld. Sorry dat ik vergeten ben je terug te bellen.
Belde je mij om te vragen of ik je weg wilde brengen?
Nou ik wens je een fijne vakantie.
Liefs,
Santi -
11 December 2012 - 08:43
Natasja:
Hoi zussie,
Leuk dat je weer een reisverslag gaat bijhouden, kan ik lekker mee volgen.
Nogmaals veel pezier en ik zie al weer uit naar de volgende blog :-)
Dikke (ijsberen) knuffel uit een wit DK. -
11 December 2012 - 08:43
Natasja:
Hoi zussie,
Leuk dat je weer een reisverslag gaat bijhouden, kan ik lekker mee volgen.
Nogmaals veel pezier en ik zie al weer uit naar de volgende blog :-)
Dikke (ijsberen) knuffel uit een wit DK. -
11 December 2012 - 09:49
Tina Van Lang:
Hoi Bernadette,
Leuk dat je weer op reis bent. Hoe lang blijf je deze keer weg? Ik zal je verhalen weer met veel plezier gaan volgen.
Groetjes Tina van Lang -
12 December 2012 - 04:28
Bernadette:
Santi en Tina,
Het is maar een vakantie van een maand. Niet weer een lange reis.
Natasja,
Je hebt tweemaal een reactie geplaatst. -
14 December 2012 - 23:22
Marcia:
Ha,
ook ik lees graag weer mee hoor, kom maar op met je bijzondere avonturen!
Groetjes,
Marcia
-
03 Januari 2013 - 15:02
Wilma:
lekkere start zo te lezen;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
