Machu Picchu

En dan eindelijk was het tijd voor Machu Picchu (uit te spreken als Matsjoe Piktsjoe, anders wordt het erg grof in het Quechua). Vanaf Ollantaytambo namen we de trein naar Agua Calientes en vanaf dar de bus naar... jawel, Machu Picchu. Daar aangekomen klommen we omhoog en zagen wat de ontdekker van Machu Picchu ook zag. Het ware verhaal zou volgens Paul als volgt zijn (vergeef me als ik het niet helemaal correct weergeef): Hiram Bingham die Machu Picchu in 1911 als eerste Westerling zag, zou meermalen over een verborgen stad in de Andes verteld zijn. Maar hij was moe en had eigenlijk helemaal geen zin meer om andere ruines te ontdekken. Eigenlijk wilde hij gewoon terug naar huis. Maar hij liet zich toch door een locale boer, waarvan het huis vanuit Machu Picchu nog steeds te zien is, overhalen. Boven aangekomen, bleken er daar familie van de boer te wonen, die de terrassen van wat we nu Machu Picchu noemen, bewerkten. En hun zoon liet Hiram Bingham de ruinies zien. Hij was teleurgeteld, niet omdat er geen goed te vinden was (wat ik dacht), maar de ware reden ben ik vergeten. Overigens betekent Machu Picchu Oude berg en bestaat er ook een jonge berg, Aylu Picchu. De namen van de andere belangrijke bergen ben ik vergeten.
Na de rondleiding zijn een aantal van de groep naar een brug cq de Zonnepoort gelopen. Zelf ben ik met Paul en de rest van de groep teruggegaan naar Aguas Calientes om daar te lunchen. Nadat iedereen weer aanwezig was, zijn we teruggegaan naar Ollantaytambo om direct door te rijden naar Cusco.